Σκέφτηκες ακριβώς τι θες να κάνεις.
Έχεις υπολογίσει που θέλεις να φτάσεις και τι απαιτείται να πράξεις γι’ αυτό. Το μυαλό σου βρίσκεται σε έναν παραγωγικό οργασμό, χαρίζοντας σου πληροφορίες που σου είναι χρήσιμες για να καταστρώσεις το σχέδιο της επιτυχίας σου. Αρχίζεις να συνδέεις νοητικά όλα τα κομμάτια του παζλ με τις ενέργειες που θα ακολουθήσεις. Είσαι έτοιμος για το μεγάλο βήμα.
Και τι κάνεις;
Σταματάς.
Παγώνεις κάθε την σκέψη σου, την κάθε πράξη σου. Πιθανότατα να σκέφτεσαι: «Ωραία, τώρα που το βρήκα, ξεκινάω από αύριο». Και βγαίνεις μια βόλτα ή ανοίγεις την τηλεόραση να δεις μια σειρά ή θυμάσαι να πάρεις τηλέφωνο τη γιαγιά σου ή κάνεις οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που σκεφτόσουν μόλις πριν.
Η μεγαλύτερη ποσότητα χαμένου χρόνου είναι ο χρόνος που δεν ξεκίνησες κάτι
Ο παραπάνω πρόλογος αναφέρεται στην Αναβλητικότητα, δηλαδή, τη συστηματική μετάθεση εργασιών και υποχρεώσεων σε μελλοντικό χρόνο.
Η Αναβλητικότητα είναι ένας συναισθηματικός μηχανισμός αντίδρασης πάνω στο στρες και σε ένα περιβάλλον με υψηλές απαιτήσεις. Μέσα από αυτό οι άνθρωποι αποφεύγουν τη διαχείριση των συναισθημάτων τους και κατ’ επέκταση της κατάστασης που έχει παρουσιαστεί.
Πιο απλά, αντί να ασχοληθούμε με υποχρεώσεις που μας αναστατώνουν συναισθηματικά, τις αναβάλλουμε επ’ αόριστον και προτιμούμε να ασχοληθούμε με κάτι που θα μας τονώσει προσωρινά τη διάθεση.
Το χειρότερο απ’ όλα με την Αναβλητικότητα είναι ότι της έχουμε επιτρέψει να επηρεάζει σε τέτοιο βαθμό τη ζωή μας που τείνει να γίνεται η πρώτη μας αντίδραση.
Πολλές φορές αναβάλλουμε πράγματα που έχουμε ή θέλουμε να κάνουμε για κάποια άλλη μέρα, ενώ την ίδια στιγμή μπορεί να έχουμε περισσότερο χρόνο ν’ ασχοληθούμε με αυτό που θέλουμε. Απλώς, δεν το κάνουμε.
Έχουμε συνηθίσει ν’ αναβάλλουμε
Άλλοτε δε, αναβάλλουμε όχι μόνο εργασίες και υποχρεώσεις, αλλά και ιδέες, στόχους και οράματα.
Το αποτέλεσμα είναι πως πάντα μένει κάτι πίσω.
Έχεις σκεφτεί μήπως ο εαυτός σου μένει πίσω;
Το κλειδί για να μεταφέρεις τη σκέψη σου στην πραγματικότητα είναι να μην την αφήσεις να μείνει σκέψη.
Δώσε της μορφή. Κάνε την πράξη, κάνε τη σημείωση, κάνε την post it! Κάνε την μελέτη, σχεδιάγραμμα, πλάνο ή ανάλυση. Δώσε της με κάποιο τρόπο «πνοή». Φέρε στον πραγματικό κόσμο την ιδέα που γεννήθηκε μέσα σου.
«Ξεγέννησε» την ιδέα σου, την ίδια στιγμή που οι περισσότεροι κάνουν στις ιδέες τους «έκτρωση»
Η Αναβολή δεν είναι παρά μια συνήθεια που έχει ως στόχο να μην κουράσει το μυαλό, διότι χαρίζει μια προσωρινή «άνεση». Κι όπως όλες οι συνήθειες για να αλλάξουν, θα πρέπει να αντικατασταθούν με νέες συνήθειες.
Τα ανθρώπινο μυαλό μισεί τη σύγχυση. Εάν ξεκινήσεις να δρας, θα λάβει εντολή να σε βοηθήσει και να επικεντρωθεί σε αυτά που χρειάζεσαι για να πετύχεις αυτό που θες. Θα σε ωθεί συνεχώς σε νέους ορίζοντες.
Ωστόσο, εάν δώσεις στον εαυτό σου την εντολή της Αναβολής, προξενείται στο μυαλό σύγχυση μεταξύ πράξης και απραξίας. Αν του δώσεις εντολή ν’ αναβάλλει, στο εξής θα σου προσφέρει λύσεις και διεξόδους για ν’ αναβάλλεις την κάθε πράξη σου.
Η Αναβολή είναι η κλοπή του χρόνου
Η διαδικασία με την οποία ξεκινάμε να τερματίζουμε μια συνήθεια στηρίζεται σε ένα και μοναδικό πράγμα. Την Απόφαση.
Μια σκέψη ενός λεπτού και μια Απόφαση μπορεί να δώσει ένα τέλος σε μια κατάσταση που σε κρατάει στάσιμο για χρόνια.
Εάν θες πραγματικά να αλλάξει μια κατάσταση, εάν θες να δεις τον εαυτό σου να εξελίσσεται θα πρέπει να αποφασίσεις ότι θα κάνεις τις απαραίτητες αλλαγές. Ότι θα είσαι σε εγρήγορση και ότι θα νικήσεις τις παλιές σου συνήθειες.
Που ξεκινάς; Και πότε ξεκινάς;
Εδώ και Τώρα!
Ξεκινάς εδώ και τώρα τη διαδρομή για το ταξίδι της δράσης και παύεις ν’ αναβάλλεις καταστάσεις στη ζωή σου.
Σπρώξε τον εαυτό σου να κάνει το πρώτο βήμα. Όσο σταματάς ν’ αναβάλλεις, τόσο συνεχίζεις να δρας. Όσο δρας, αρχίζεις να αισθάνεσαι άνετα και οικεία βλέποντας τον εαυτό σου να έχει ενεργό και όχι παθητικό ρόλο. Αμέσως, ξεκινάει να χτίζεται η αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθησή σου και αντιλαμβάνεσαι ότι, αφού μπορείς να κάνεις αυτό, τότε μπορείς να κάνεις και το άλλο, μπορείς και το τρίτο.
Η αυτοπειθαρχία σου καλλιεργείται, καθώς επιβάλλεσαι στον εαυτό σου, κυριαρχείς στο «εγώ» και τα όρια που είχες σχεδιάσει για σένα και δρας περισσότερο. Πράττεις οτιδήποτε μοιάζει αναγκαίο για να πετύχεις το στόχο σου. Η αυτοπειθαρχία σου σε κρατάει σε εγρήγορση, σε κρατάει ασφαλή από το να βαλτώσεις.
Τελειώνοντας, προτείνω το εξής:
Κάνε την πρώτη πράξη της ημέρας να μετρήσει και νίκα την παλιά σου συνήθεια. Απόφυγε να πατήσεις την «Αναβολή» στο ξυπνητήρι σου και σήκω από το κρεβάτι κατευθείαν. Κέρδισε τον παλιό σου εαυτό, ήδη από το πρωί. Κέρδισε τη μέρα.
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός
Μ’ αυτή την πράξη σου ξεφεύγεις από τα «όρια» σου, δρας, κερδίζεις την καθημερινότητα σου, αποκτάς αυτοπεποίθηση και ξεκινάει η μέρα σου με μια προσωπική νίκη που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι μπορείς να καταφέρεις κι άλλα. Ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα.
Πολλές φορές η πρώτη πράξη της ημέρας καθορίζει και τη συνέχεια της. Καθόρισε τη δική σου συνέχεια με μια νίκη από το πρώτο λεπτό της ημέρας. Έπειτα, χρησιμοποίησε το παράδειγμα αυτό και σε άλλους τομείς που νιώθεις ότι χρειάζονται δράση.
Εξασκώντας τη συνήθεια της δράσης, εξαλείφεις τη συνήθεια της αναβολής και αυτό μόνο οφέλη μπορεί να έχει για σένα.
«Σβήσε» την αναβολή από τη ζωή σου…
Ξεκίνα να δρας…
Και δώσε στη μέρα τη μορφή που επιθυμείς να έχει…