Η ζωή είναι μισή θετική και μισή αρνητική.
Με κάθε νέα γέννηση έρχεται ένας θάνατος, με κάθε αποτυχία έρχεται μια επιτυχία, με κάθε πόρτα που κλείνει, ανοίγει ένας νέος κόσμος.
Αυτά τα ξέρεις.
Ωστόσο, ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου είναι να θεωρεί ως συμφορά οτιδήποτε αρνητικό συμβαίνει στη ζωή του και παράλληλα να μην ευγνωμονεί την ίδια τη ζωή για τα θετικά που μέχρι τώρα του έχει προσφέρει.
Η αρνητική πλευρά της ζωής θα είναι σχεδόν πάντα δίπλα σε κάθε θετική. Γι’ αυτό θα πρέπει να μάθουμε να τη διαχειριζόμαστε, έτσι ώστε να ωφεληθούμε από το μάθημα που μας προσφέρει.
Αντικειμενικά, οι μεγάλες συμφορές της ζωής που μας βρίσκουν απροετοίμαστους είναι λίγες, πχ. φυσικές καταστροφές ή απώλεια ζωής κάποιου προσώπου. Μας βρίσκουν απροετοίμαστους, διότι δεν μπορούμε να τις προβλέψουμε και ακριβώς για το λόγο αυτό πονάνε πιο πολύ. Ούτε να τις αποδεχτούμε εύκολα μπορούμε, γεγονός που μας κάνει να θεωρούμε ότι η ζωή είναι άδικη.
Ναι, η ζωή είναι άδικη σε μερικές περιπτώσεις, όμως, η αλήθεια είναι ότι δεν μας είπε κανείς πως θα ζήσουμε μια ζωή απόλυτης δικαιοσύνης.
Μόλις αντιληφθείς, ότι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που αναπόφευκτα θα συμβούν στη ζωή όλων μας, η ζωή σου έχει τον χαρακτήρα που της δίνεις, θα αρχίσεις να την αντιμετωπίζεις με περισσότερο θάρρος, ψυχραιμία, σύνεση και ετοιμότητα.
Όπως προαναφέραμε, η ζωή είναι μισή αρνητική.
Και η ζωή με την αρνητική της έννοια περιλαμβάνει όλα εκείνα τα γεγονότα που δε θες να συμβούν, αλλά συμβαίνουν.
Ένας απρόσμενος θάνατος, μια αποτυχία σε εξετάσεις για τις οποίες προετοιμαζόσουν και μοχθούσες καιρό, ένας χωρισμός που σ’ έχει καταρρακώσει, μια ιατρική διάγνωση που σου δημιουργεί φόβους, μια ασθένεια που θέλει προσοχή, συχνή παρακολούθηση και χρόνο, μια απόρριψη της μεγάλης ιδέας σου, μια απόλυση σε δύσκολη οικονομική περίοδο, ένας τραυματισμός που σε «πηγαίνει» πίσω, ένα εργασιακό λάθος που σου «στοιχίζει», ένα γερό τρακάρισμα που το αμάξι γίνεται σμπαράλια, αλλά βγαίνεις σώος, μια διάρρηξη στο σπίτι σου, μια χρεωκοπία της επιχείρησής σου.
Από κάθε μια αρνητική εμπειρία που επιβιώνεις, ο χαρακτήρας σου πλάθεται, χτίζεται και δυναμώνει. Βγαίνεις λαβωμένος, μα δυνατότερος. Γιατί σου συνέβη και πέρασε. Γιατί, μόλις, τελείωσε και ήρθε η ώρα να το ξεπεράσεις.
Καμία αρνητική κατάσταση δεν ήρθε για να μείνει. Έρχονται όλες για να φύγουν.
Για την ακρίβεια, δεν θα έχεις ποτέ μια στιγμή χωρίς να έχεις ένα πρόβλημα είτε μικρό είτε μεγάλο. Απλώς, οι άνθρωποι έχουν την τάση είτε να μεγεθύνουν το πρόβλημά τους είτε να μην βλέπουν τίποτα άλλο πέρα από αυτό, θεωρώντας το πρόβλημά τους ως μια μεγάλη συμφορά που τους έτυχε.
Και οι δύο τύποι ανθρώπων επιλέγουν να δουν έτσι την κατάσταση, διότι έτσι έχουν μάθει και έχουν συνηθίσει να κάνουν. Επίσης, εμπλουτίζουν την ιστορία τους με μιζέρια, κακομοιριά και αίσθημα θυμού για τους εαυτούς και την τύχη τους τόσο πολύ που καταλήγουν να βρίσκονται παγιδευμένοι σε αδιέξοδο.
Δεν έχεις γνωρίσει ανθρώπους που νιώθουν να «πνίγονται» σε μια κουταλιά νερό, επειδή, απλά, τους χάλασε ο φορτιστής ή ένα εξάρτημα του αυτοκινήτου ή έχασαν το τρένο ή λερώθηκε το νέο τους πουκάμισο;
Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει ποτέ να αντιμετωπίζουν μια δυσκολία στη ζωή τους και από συνήθεια, σε όλες τις δυσκολίες που τους έχουν τύχει η αντίδρασή τους είναι η γκρίνια, η μιζέρια και η απόδοση ευθυνών στο θεό ή την τύχη τους. Κρατούν, δηλαδή, μια παθητική στάση στα γεγονότα. Δεν φταίνε, έτσι έχουν μεγαλώσει. Κανείς δεν τους έμαθε τον διαφορετικό τρόπο σκέψης.
Η στάση που θα κρατήσεις σ’ αυτές τις αρνητικές στιγμές είναι που θα καθορίσει το μέλλον σου και εσένα ως άνθρωπο.
Όταν νιώθεις πως το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις σε κατακλύζει, κάνε ένα βήμα «πίσω». Αξιολόγησε την κατάσταση. Αναλογίσου το πρόβλημα, ζύγισε τις λύσεις και, έπειτα, μεθοδευμένα δράσε. Ανέπτυξε μια ενεργητική και δημιουργική δράση.
«Κανένα πρόβλημα δε μπορεί να λυθεί από το ίδιο επίπεδο συνείδησης που το δημιούργησε.»
Albert Einstein
Ό,τι έγινε ,έγινε. Οπότε, αποδέξου το γεγονός και άλλαξε τη συνέχεια του γεγονότος, εφόσον το επιθυμείς. Άλλαξε την επίδραση που προκαλεί το γεγονός.
Απόφυγε να κατηγορείς τον εαυτό ή την τύχη σου για ό,τι έγινε. Δεν μπορείς να αλλάξεις το αποτέλεσμα του γεγονότος, χάνεις πολύτιμο χρόνο και το κυριότερο είναι ότι γεμίζεις τον εαυτό σου με αρνητικές σκέψεις και κρίσεις που δεν σε βοηθούν να δράσεις σωστά στη συνέχεια. Μπορείς, όμως, να αλλάξεις την επίδραση που θα έχει το γεγονός.
Δύο καταστάσεις που πρέπει να αποφύγεις:
1. Το να κάτσει κανείς να «κλαφτεί» και ν’ αναφωνεί διαρκώς «γιατί σε μένα;», δεν τον βοηθά να απεμπλακεί από το πρόβλημα και να σκεφτεί λύσεις. Αντιθέτως, τον «βουλιάζει» περισσότερο στο βούρκο.
2. Η ερώτηση «Γιατί έγινε;» είναι απαγορευτική τη δεδομένη στιγμή. Διότι καμία απάντηση δεν θα σε ωφελήσει εκείνη την ώρα, όσο αιτιολογημένη και αν είναι. Θες να λύσεις το πρόβλημα. Επομένως, η σωστή ερώτηση είναι : «Πως θα το λύσω;» Ο απολογισμός έρχεται στη συνέχεια.
Είναι στο χέρι σου να δεις την κατάσταση ως συμφορά ή ως μάθημα, έστω κι ας είναι σκληρό, επίπονο ή ψυχοφθόρο.
Όταν τη στιγμή που καλείσαι να επιλύσεις ένα πρόβλημα, σε απασχολήσει περισσότερο το πώς δημιουργήθηκε, σε έχει, ήδη, κυριεύσει. Σ’ έχει εγκλωβίσει στο ίδιο επίπεδο συνείδησης. Σ’ έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο.
Ή θα το αφήσεις να σε καταστρέψει ή θα το κάνεις μια πολύτιμη εμπειρία.
Η στάση που θα κρατήσεις από τη στιγμή ενός αρνητικού γεγονότος κι έπειτα είναι που θα σε μετατρέψει από χαμένο σε νικητή. Εάν έχεις από την πρώτη στιγμή νοοτροπία winner, στο τέλος είναι σίγουρο ότι δεν θα είσαι looser.
Ένα αρνητικό γεγονός μετατρέπεται σε πολύτιμη εμπειρία, ανάλογα με τον τρόπο σκέψης που υιοθετούμε. Όλοι γνωρίζουμε μια έκφραση: «Όλα μεσ’ τη ζωή είναι.» Τη χρησιμοποιούμε, συνήθως, για να παρηγορήσουμε άλλους σε δύσκολες στιγμές τους, όμως, στη δική μας δύσκολη στιγμή δεν υιοθετούμε αυτή την στάση.
Ας αναγνωρίσουμε, λοιπόν, ότι όλα μεσ’ τη ζωή είναι. Κάτι θα συμβεί σε μένα, κάτι άλλο σε σένα, κάτι διαφορετικό σε άλλον. Η πραγματικότητα, όμως, αποκτά τη μορφή που της δίνεις.
Ό,τι συμβαίνει, είναι για να με κάνει καλύτερο.
Μέσα στο κακό, μέσα στον πανικό, μέσα στη αδικία ή την ατυχία, υπάρχει κάτι, για το οποίο μπορείς να είσαι ευγνώμων. Κάτι για να «πιαστείς», να στηριχθείς και να ξανασταθείς στα πόδια σου. Και αυτό το κάτι είναι μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο από αυτό που σου έτυχε.
Γιατί η ζωή σου είναι «μεγαλύτερη» από αυτά που σου τυχαίνουν.
Αποδέξου την αρνητική πλευρά της ζωής…
Υποδέξου την σαν ένα «υποχρεωτικό μάθημα»…
Και διαχειρίσου την κατάσταση με σκοπό στο τέλος να κερδίσεις…