Όλοι θέλουν να γίνουν επιτυχημένοι.
Όποιο άτομο ρωτήσεις αν θέλει να γίνει επιτυχημένο στη ζωή και τον τομέα ενασχόλησής του, θα απαντήσει: «Ναι», «Βέβαια», «Φυσικά». Είναι μια ερώτηση που όλοι θα απαντήσουν θριαμβευτικά θετικά, ακόμη κι αν δεν έχουν σκεφτεί πολλά για την επιτυχία τους.
Ωστόσο, δυο ερωτήσεις ακόμα αρκούν για να καταλάβει κανείς και ιδιαίτερα το άτομο που ερωτάται, τι άποψη έχει για την επιτυχία του εαυτού του και αυτές είναι οι εξής:
«Ελπίζεις να γίνεις επιτυχημένος; Ή αναμένεις να γίνεις επιτυχημένος;»
Αυτή, ίσως, αποτελεί την πιο σπουδαία ερώτηση σχετικά με την επιτυχία σου και αν την απαντήσεις μπορείς να καταλάβεις αν βρίσκεσαι σε έναν τυχαίο δρόμο ή στο δρόμο προς την επιτυχία σου.
Μεγαλώσαμε σε μια κοινωνία που λόγω ιστορικών γεγονότων έχει «τυπωθεί» βαθιά μέσα μας η έννοια και το νόημα της λέξης «ελπίδα», με αποτέλεσμα αυτή να έχει «ενσωματωθεί» για τα καλά στη νοοτροπία μας.
Ελπίζουμε, γιατί έτσι μας έμαθαν οι γονείς μας, επειδή αυτό τους έμαθαν οι δικοί τους γονείς και πάει λέγοντας. Ποτέ δεν υπήρξε μάθημα στο σχολείο σχετικά με την «ελπίδα», τη σημασία και τη διαχείρισή της.
Έτσι, φτάσαμε στο σημείο να χρησιμοποιούμε το ρήμα «ελπίζω», στην προσπάθειά μας να ανακουφιστούμε απέναντι σε μια κατάσταση που δεν «πηγαίνει» όπως θέλουμε.
Με εξαίρεση κάποιων σοβαρών θεμάτων υγείας που δεν μπορεί κανείς να κάνει κάτι πέρα από το να ελπίζει, σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις η «ελπίδα» χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους για να καλύψει την ανεπάρκεια, την αδυναμία και την απροθυμία τους να διαχειριστούν και να αλλάξουν μια κατάσταση προς το καλύτερο.
«Ελπίζω η οικονομία να αλλάξει…», «Ελπίζω η πολιτική να αλλάξει…», «Ελπίζω η κατάσταση να αλλάξει…», «Ελπίζω αυτός ο άνθρωπος να αλλάξει…», «Ελπίζω οι συγγενείς να αλλάξουν…», «Ελπίζω να με διαλέξουν…» «Ελπίζω να τη βγάλω και φέτος…»
Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα αλλάξει από σένα, γιατί τίποτα από αυτά δεν εξαρτάται από εσένα.
Όλοι ελπίζουν να αλλάξει κάτι άλλο, αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να αλλάξει τον εαυτό του και την οπτική γωνία με την οποία εξετάζει την κάθε κατάσταση.
Το ρήμα «ελπίζω» είναι κομμάτι ενός φτωχού λεξιλογίου που αποτελεί μέρος μιας φτωχής νοοτροπίας.
Η φτωχή νοοτροπία καλλιεργείται μέσα από σκέψεις, πεποιθήσεις, λέξεις και συζητήσεις μέσα από τις οποίες, υποσυνείδητα, αφαιρείς την πρωτοβουλία από τον εαυτό σου να αλλάξει τα πράγματα και εκχωρείς το δικαίωμα σε άλλους να τα αλλάξουν για σένα.
«Έτσι είναι τα πράγματα…», «Δεν είμαι εγώ γι’ αυτά…», «Φτάνει να επιβιώσω οικονομικά και φέτος…», «Κάθε πέρυσι και καλύτερα…», «Να’ χω την υγεία μου κι όλα τα υπόλοιπα έρχονται…»
Τίποτα δεν «έρχεται» για σένα αν -ΕΣΥ- δεν το αξιώσεις, ούτε καν η υγεία σου.
Η δημιουργία «ελπίδας» για καταστάσεις που δεν μπορούν να αλλάξουν από σένα σε κρατάει παθητικά καθηλωμένο σε μια κατάσταση, στάσιμο και περιορισμένο.
Κι όσο εστιάζεις την προσοχή σου σε καταστάσεις που η αλλαγή τους δεν εξαρτάται από σένα, τόσο θα παραλείπεις να εστιάσεις στις καταστάσεις που πραγματικά ανήκουν στη σφαίρα ευθύνης σου για αλλαγή.
Αν, απλώς, ελπίζεις, δίχως να κάνεις κάτι για να αλλάξει αυτό που ελπίζεις να αλλάξει, είναι σαν να θες να παραμένεις εθελοντικά ανήμπορος.
Μια μικρή αλλαγή στην εστίαση όσων πραγματικά μπορείς να αλλάξεις, μπορεί να επιφέρει τεράστια αλλαγή στη ζωή σου. Ξεκινώντας την αλλαγή από τον εαυτό σου και τη νοοτροπία σου, θ’ αντιληφθείς ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, όταν εσύ «αλλάξεις» για τα πράγματα.
Αν αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι, τον τρόπο που επικοινωνείς, τον τρόπο που συμπεριφέρεσαι, τον τρόπο που μιλάς, θα δεις τα πράγματα με άλλο «μάτι». Και σημαντικό ρόλο σε αυτή την αλλαγή παίζουν αυτά που λες για τον εαυτό σου και τους άλλους. Το ίδιο σου το λεξιλόγιο ενισχύει υποσυνείδητα όσα πιστεύεις για σένα.
Αντικατέστησε, λοιπόν, το «ελπίζω» με το «αναμένω», το «μακάρι να αλλάξει» με το «θα αλλάξω ό,τι περνάει από το χέρι μου», το «έτσι έχει η κατάσταση» με το «θα φέρω την κατάσταση στα μέτρα μου».
Αν αλλάξεις τις λέξεις που χρησιμοποιείς, αλλάζεις ολόκληρη τη σκέψη σου και με την αλλαγή των σκέψεών σου ακολουθεί η αλλαγή της νοοτροπίας σου.
Μην ελπίζεις, μόνο. Να αναμένεις.
Κανείς που εργάζεται σκληρά, δεν ελπίζει και κανείς που ελπίζει, δεν εργάζεται σκληρά.
Κανείς που εργάζεται σκληρά γ’ αυτό που αγαπά, δεν ελπίζει ν’ ανταμειφθεί. Γνωρίζει ότι θ’ ανταμειφθεί. Το αναμένει. Είναι διαφορετικό να επιθυμείς κάτι και διαφορετικό να το αναμένεις.
Όταν δίνεις τον καλύτερο εαυτό στην εργασία σου, στις σχέσεις σου, στα σχέδιά σου, στην οικογένειά σου γνωρίζεις ότι κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Και η ανταμοιβή σου ξεκινάει ήδη νιώθοντας καλά με τον εαυτό σου. Με αυτό τον τρόπο ξεκινάς να κυνηγάς και να αναμένεις τα καλύτερα για σένα και το μέλλον σου.
Αναμένεις να γίνεις επιτυχημένος;
Αναλογιζόμενος την τωρινή παρουσία σου, την τωρινή προσπάθεια σου, την τωρινή πειθαρχία σου, τις τωρινές σπουδές σου, τα τωρινά βήματα σου, την τωρινή όρεξη σου, τις τωρινές σκέψεις σου, το τωρινό σχέδιο σου, το τωρινό πρόγραμμα σου, την τωρινή στάση σου απέναντι στη ζωή… αναμένεις να επιτύχεις;
Οι ενέργειές σου θα πρέπει να οδηγούν συντονισμένα στην επιτυχία σου. Αν προβαίνεις σε ενέργειες με τις οποίες δεν αναμένεις να επιτύχεις, τότε άλλαξε τις ενέργειες που κάνεις.
Η επιτυχία σου θα πρέπει να επέρχεται ως φυσικό επακόλουθο των πράξεών σου και η νοοτροπία σου να σε οδηγεί από την απλή επιθυμία στην αναμονή της επιτυχίας σου.
Απλές επιθυμίες έχουν όλοι. Ελπίδες τρέφουν όλοι.
Λίγοι όμως έχουν τη δύναμη και την προσδοκία ν’ αναμένουν την επιτυχία τους μέσω των ενεργειών τους.
Ένα άτομο που συνειδητά προβαίνει σε όλες τις ενέργειες που οδηγούν στην επιτυχία του, γνωρίζει ότι αυτό που είναι να συμβεί θα συμβεί, αυτό που είναι να βιώσει θα το βιώσει και εκεί που είναι να βρεθεί θα βρεθεί.Γνωρίζει ότι το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται ξεκάθαρα από τη δική του προσπάθεια. Γνωρίζει και αναμένει.
Εσύ;
Γνωρίζεις και αναμένεις;
Ή ελπίζεις μονάχα;
Ενισχυτικά άρθρα: