Η δυνατότητα να γίνουμε Ηγέτες μοιάζει τόσο πολύ με τη δυνατότητα να γίνουμε γονείς. Γεννιόμαστε με αυτή τη δυνατότητα, καθώς βρίσκεται μέσα μας.
Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει όλοι να γίνουν Ηγέτες ή ότι όλοι θέλουν να γίνουν Ηγέτες, όπως ακριβώς δεν σημαίνει ότι πρέπει όλοι να γίνουν γονείς ή ότι όλοι θέλουν να γίνουν γονείς.
Ωστόσο, ενώ ενσυνείδητα και μετά βεβαιότητας γνωρίζουμε πως ως άνθρωποι μπορούμε να γίνουμε γονείς, σχετικά με την Ηγεσία που εν δυνάμει κατέχουμε, δεν έχουμε την ίδια γνώση και πεποίθηση.
Πιστεύουμε πως είναι κάτι «έξω» από εμάς· όχι κάτι που είναι «μέσα» μας.
Όταν ρωτήσεις ένα άτομο αν πιστεύει πως είναι Ηγέτης, θα απαντήσει εύκολα «όχι». Αν ρωτήσεις το ίδιο άτομο, αν έχει τύχει στη ζωή του να επηρεάσει κάποιο άλλο άτομο ή αν πήρε κάποτε μια πολύ σημαντική απόφαση για τη ζωή του, θα απαντήσει, αμέσως, «ναι».
Με όσα έχουμε διδαχτεί από μικροί, έχουμε συνηθίσει να ταυτίζουμε την Ηγεσία με άτομα που πραγματικά κατόρθωσαν πολύ σπουδαία πράγματα, ενώ ποτέ δε μάθαμε ν’ αναγνωρίζουμε την ηγετική αξία που έχουν πράξεις μικρότερου βεληνεκούς.
Έχουμε στο νου μας ότι η Ηγεσία είναι θέμα τίτλου, γραφείου ή βαθμού, γιατί δεν μάθαμε να εστιάζουμε στην προσωπικότητα ενός Ηγέτη, παρά μόνο στο αποτέλεσμα.
Αδιαμφισβήτητα, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Ηγέτης, ο Κολοκοτρώνης ήταν Ηγέτης, ο Ναπολέων ήταν Ηγέτης. Κατόρθωσαν σπουδαία επιτεύγματα και έμειναν στην ιστορία.
Όμως, η Ηγεσία λαμβάνει χώρα και σε στενότερους κύκλους και αυτοί είναι που έχουμε ανάγκη αυτή την εποχή περισσότερο από ποτέ.
Οι γονείς μας δεν είναι Ηγέτες;
Ένας δάσκαλος που εξασκεί το επάγγελμά του ως λειτούργημα, δεν είναι Ηγέτης;
Ένας επιχειρηματίας που πασχίζει να στήσει, να σταθεροποιήσει και να επεκτείνει την επιχείρησή του και γι’ αυτό εργάζεται 18 ώρες τη μέρα, δεν είναι Ηγέτης;
Ένας μαθητής/φοιτητής που είναι προσηλωμένος στο διάβασμα, το πρόγραμμα και το στόχο του, δεν είναι Ηγέτης;
Ένας αθλητής που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην προετοιμασία για τους αγώνες του, δεν είναι Ηγέτης;
Ένας σωστός οικογενειάρχης που μοχθεί για την ευημερία της οικογένειάς του, δεν είναι Ηγέτης;
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι Ηγέτες στο χώρο τους.
Είναι μπροστάρηδες.
Γνωρίζουν ποιοι είναι, τι έχουν, τι θέλουν να πετύχουν και το κάνουν με όλη τους την ψυχή. Ακόμα και οι πιο τρανοί Ηγέτες, ξεκίνησαν, αρχικά, ως μπροστάρηδες του μικρόκοσμού τους.
Μόνο που κανείς δεν μας έμαθε να δίνουμε προσοχή σε αυτά. Να αντλούμε μικρά παραδείγματα από τον κύκλο μας και να αναπτύξουμε τον Ηγέτη μέσα μας.
Έχουμε μάθει να είμαστε «μικροί». Να ψάχνουμε εργοδότη, προϊστάμενο ή αφεντικό. Να ψάχνουμε Ηγέτη.
Με αυτόν τον τρόπο φτάνουμε στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα, όπου οι άνθρωποι δεν ηγούνται της ζωής τους, αλλά, απλά, την αποδέχονται. Δεν κάνουν κάτι για να την αλλάξουν, αλλά γίνονται ακόλουθοι της καθημερινότητας, της εποχής και της μάζας.
Όλοι έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο. Και φυσικά σε όλους αρέσει η ευκολία και η βολή. Όμως, κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι ότι πρέπει να σταματήσεις να κοιτάς τη ζωή να περνάει απλά και να κάνεις κάτι για να περνάει καλύτερα, ομορφότερα και ποιοτικά.
Η νοοτροπία της μάζας σήμερα περιορίζεται στο «να βγει η βδομάδα…», «να περάσει ο μήνας…» και «ελπίζω πως κάποια στιγμή θα….».
Αποδέχονται αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή και δεν κάνουν την παραμικρή κίνηση να αλλάξουν την κατάσταση της ζωής τους.
Έχουν βολευτεί σε μια κατάσταση ακόλουθου, σε μια κατάσταση παθητικής παρακολούθησης της ζωής τους να περνά και σε μια κατάσταση αναμονής, μήπως και τύχει να αλλάξουν τα πράγματα. Μέχρι τότε, θα ζουν όπως ζει ο διπλανός τους, θα κάνουν τα ίδια με το διπλανό τους και θα σκέφτονται το ίδιο με το διπλανό τους.
Και με αυτόν τον τρόπο παγιώνεται η νοοτροπία που θέλει τον εαυτό να παραμένει σε κατάσταση ακόλουθου.
Σε τι ποσοστό ηγείσαι στη ζωή σου;
Γνωρίζεις τι να φορέσεις, σε ποιο μαγαζί να βγεις, που να πας διακοπές, ποιο αυτοκίνητο σου αρέσει, αλλά αυτά τα γνωρίζουν και οι ακόλουθοι.
Βαθύτερα, πως ηγείσαι στις καταστάσεις που συμβαίνουν στη ζωή σου;
Πως ηγείσαι όταν έχεις βαρεθεί τον εαυτό σου να ζει όπως ζει; Όταν στην καθημερινότητά σου απασχολείσαι διαρκώς με τα ίδια; Όταν τα πράγματα στην οικογένεια, τη δουλειά ή τη σχέση δεν πάνε καλά; Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι σ’ ενοχλεί και χρειάζεται αλλαγή;
Πως ενεργείς όταν γνωρίζεις πως με δικές σου πράξεις μπορείς να καλυτερεύσεις τις ζωές των γύρω σου, αλλά και τη δική σου;
Νιώθεις ότι έχεις τον έλεγχο της ζωής σου; Των πράξεών σου; Των συναισθημάτων σου; Συμβαίνουν αυτά που θες να συμβούν; Ή νιώθεις τη ζωή σαν ένα κύμα που σε παρασέρνει και σε πάει όπου θέλει;
Όλοι γνωρίζουν τι τους ενοχλεί στη ζωή τους. Τι θα ήθελαν να ήταν διαφορετικό. Ωστόσο, λίγοι είναι αυτοί που προχωρούν σε πράξεις και αυτοί είναι οι Ηγέτες.
Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη νοοτροπία ενός Ηγέτη και ενός ακόλουθου, είναι ότι ο Ηγέτης αντιλαμβάνεται την ευθύνη που έχει απέναντι στον εαυτό του και τους, να μεταβάλλει μια κατάσταση που δεν εξυπηρετεί την «ανάπτυξη» είτε τη δική του είτε του κύκλου του και κάνει το βήμα να την αλλάξει.
Δεν παραμένει αμέτοχος να ελπίζει σ’ ένα τυχαίο γεγονός. Πράττει και ενεργεί με βούληση και σκοπό.
Αναλαμβάνει να ζήσει τη ζωή του, σύμφωνα με το δικό του τρόπο και δρα χωρίς να δίνει σημασία στην τάση της εποχής για αντιπερισπασμό από την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου, σκεπτόμενου και ευτυχισμένου εαυτού.
Οι Ηγέτες αντιλαμβάνονται και αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους.
Έχουν πάρει διαζύγιο από τη μάζα.
Εσύ;
Ενισχυτικά άρθρα:
Ενσυναίσθηση και Όραμα: Δύο συστατικά επιτυχημένης Ηγεσίας και ζωής