Το μυαλό μας είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής σκέψεων.
Όπως κάθε εργοστάσιο που παράγει ένα προϊόν και διαθέτει προς πώληση τα ολοκληρωμένα προϊόντα, ενώ απορρίπτει τα ελαττωματικά, έτσι και ο ανθρώπινος εγκέφαλος παράγει περίπου 60.000 σκέψεις την ημέρα, τις οποίες είτε αναλαμβάνουμε να αξιοποιήσουμε είτε απορρίπτουμε.
Από τη στιγμή που ξυπνάμε, ο εγκέφαλος μπαίνει σε μια διαδικασία δράσης και παραγωγής σκέψεων: «Λίγο ύπνο ακόμα», «Να πλύνω τα δόντια μου», «Να φτιάξω πρωινό», «Τι ρούχα να βάλω;», «Αμάν, θέλω ξύρισμα», «Βρέχει έξω;».
Το θέμα είναι ότι πάνω από το 90% των σκέψεων που κάναμε σήμερα είναι ίδιες με αυτές που κάναμε χθες. Και προχθές. Με τον τρόπο αυτό, ο εγκέφαλός σου αρχίζει να συγκεντρώνεται σε αυτά που εστιάζουμε, με αποτέλεσμα να μη δίνουμε ελεύθερο χώρο σε νέες σκέψεις, πόσο μάλλον σε νέες ιδέες.
Η ιδέα είναι μια σκέψη που ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες, καθώς διαθέτει εκείνα τα ακριβή στοιχεία που επιζητούμε σε μια συγκεκριμένη στιγμή.
Η ιδέα είναι αποτέλεσμα της νοητικής λειτουργίας του εγκεφάλου, δηλαδή, έχει σχηματιστεί μέσα από νοητικές εγκεφαλικές διεργασίες. Είναι μια σκέψη που προέρχεται από συσχετισμούς πληροφοριών για πράγματα που ήδη γνωρίζουμε και «έρχεται» να ενωθεί σαν το κομμάτι του παζλ που μας λείπει.
Όσο κι αν νομίζουμε ότι μια ιδέα προκύπτει «ουρανοκατέβατα», η αλήθεια είναι ότι σπάνια μας επισκέπτεται μια ιδέα από το πουθενά.
Τις περισσότερες φορές έχουμε κάνει και ξανακάνει σκέψεις που είτε έχουμε αφήσει ανολοκλήρωτες είτε εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν είχαμε τον τρόπο να τις μετουσιώσουμε σε μια λαμπρή ιδέα, διότι μας έλειπαν συγκεκριμένες πληροφορίες.
Πως νιώθεις όταν σου έρχεται μια ιδέα;
Επειδή, εκπαιδευτήκαμε να θεωρούμε ως ιδέα μια μεγάλη σκέψη που θα έχει είτε επαναστατική είτε ρηξικέλευθη διάθεση, η οποία θα αλλάζει τα πάντα γύρω μας, μάθαμε να μην εστιάζουμε σε πιο μικρές ιδέες που κατά καιρούς έχουμε.
Το αποτέλεσμα αυτού είναι μην τις αξιοποιούμε, να μην τις εκτελούμε και να τις απορρίπτουμε. Κι αυτό με τη σειρά του οδηγεί στο να μην πιστεύουμε στον εαυτό και τις ιδέες μας, γεγονός που μας κάνει να επιστρέφουμε στον ίδιο τρόπο σκέψης που είχαμε και πριν.
Μπαίνουμε σ’ ένα φαύλο κύκλο διαρκούς υποτίμησης και φθοράς του εαυτού μας, καθώς επιλέγουμε να είναι ο σημερινός εαυτός μας ίδιος με την προηγούμενη μέρα και ίδιος με το διπλανό μας.
Όλοι μας έχουμε πολλές και απλές ιδέες που βελτιώνουν ή ομορφαίνουν την καθημερινότητα μας, ωστόσο δεν τις υπολογίζουμε σαν ιδέες.
Για παράδειγμα, η σκέψη μας να ξυπνήσουμε νωρίτερα για να προλάβουμε τις δουλειές μας είναι μια καλή ιδέα · η σκέψη μας να πάρουμε άλλο δρόμο από το συνηθισμένο, γιατί αλλιώς θα κολλούσαμε στην κίνηση είναι μια καλή ιδέα, · η σκέψη μας να ετοιμάσουμε δείπνο στο αγαπημένο μας πρόσωπο είναι μια καλή ιδέα, · η σκέψη μας να αναπροσαρμόσουμε το πρόγραμμά μας, για να έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο είναι μια καλή ιδέα.
-Πώς ν’ αναγνωρίσω τις ιδέες μου;
-Αρχικά, με το ν’ αναθεωρήσεις την εντύπωση που έχεις για τις ιδέες.
Ας φέρουμε στο νου μας την εξής εικόνα:
Δες τον εαυτό σου σ’ ένα γραφείο που έχει πάνω μόνο δύο συσκευές, έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και έναν εκτυπωτή. Εσύ είσαι ο κυρίαρχος του γραφείου και των «εργαλείων» σου. Παρομοίωσε τον ηλεκτρονικό υπολογιστή που μπορεί να εκτελέσει πάρα πολλές διεργασίες με το μυαλό σου που μπορεί να κάνει χιλιάδες σκέψεις. Όταν μία από αυτές τις σκέψεις πληροί τις προϋποθέσεις και σου αρέσει, τότε πατάς το κουμπί «Εκτύπωση». Ο εκτυπωτής τυπώνει αυτό που ζήτησες και το μετατρέπει από σκέψη σε πράξη. Το μεταφέρει στην πραγματικότητα.
Το σπουδαίο είναι ότι μπορούμε να γίνουμε «εκτυπωτές». Το λυπηρό είναι ότι φοβόμαστε να πατήσουμε «εκτύπωση».
Γνωρίζουμε άτομα που μελετούν, που λαμβάνουν μέρος σε σεμινάρια, που παρακολουθούν μαθήματα, που παρουσιάζουν ότι εξελίσσονται διαρκώς και ότι είναι έτοιμοι να κάνουν το επόμενο βήμα, όμως ποτέ δεν αλλάζει κάτι στη ζωή τους.
Αυτό συμβαίνει, γιατί δεν υποστηρίζουν τον εαυτό και τις ιδέες τους. Ο φόβος και η ανασφάλεια κυριαρχούν μέσα τους σε σχέση με τη δημιουργία και την καινοτομία. Και αναβάλλουν όσα σκέφτονται, ελπίζοντας να τους «έρθει» κάποια στιγμή μια μεγαλύτερη ιδέα. Πόσο έτοιμος μπορεί να είναι κάποιος να εκμεταλλευτεί μια μεγάλη ιδέα, αν δεν αξιοποιήσει τις μικρότερες;
«Καμία ιδέα δε θα δουλέψει, εκτός αν εσύ πρώτος δεν εργαστείς πάνω σ’ αυτή!»
Robin Sharma
Οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να αναβάλλουν μια ιδέα που πλάθεται εκείνη τη στιγμή στο μυαλό τους, δηλώνοντας στον εαυτό τους ότι θα την σκεφτεί όταν επιστρέψει στο σπίτι ή αύριο μετά τη δουλειά.
Ακόμα, μεγάλο εμπόδιο στο να δώσουμε «σάρκα και οστά» στην ιδέα μας αποτελεί η φασαρία που επικρατεί μέσα στο μυαλό μας από άλλες σκέψεις. Αυτός ο θόρυβος που προκαλείται από ένα «σμήνος» σκέψεων, δεν μας αφήνει ούτε να δούμε ξεκάθαρα την ιδέα μας ούτε να δράσουμε. Θα πρέπει να μάθουμε να ελέγχουμε τις σκέψεις μας και να δίνουμε χώρο στις πιο παραγωγικές από αυτές, ώστε ν’ ανθίσουν σπουδαίες ιδέες.
Η στιγμή που ο θόρυβος στο μυαλό σου παύει και αναδύεται μια ιδέα, είναι κορυφαία στιγμή πνευματικής διαύγειας, διότι γίνεσαι δημιουργός.
Μόνο που η δημιουργία πρέπει να ακολουθείται από πράξη. Για να πραγματοποιηθεί μια ιδέα απαιτείται να την επεξεργαστείς, να επενδύσεις χρόνο, να την προσπαθήσεις. Μια ιδέα θέλει θάρρος, δίψα για εξάσκηση, επιμονή, θέληση για θυσίες και «ξεβόλεμα».
Για μια ιδέα θα πρέπει να είσαι έτοιμος να υποφέρεις όσα απαιτείται να υποφέρεις, όπως τη δουλειά που πρέπει να κάνεις για να την πραγματοποιήσεις ή την κριτική που θα δεχθείς, προκειμένου να τη δεις να πετυχαίνει.
Μια ιδέα που βγαίνει από μέσα σου δεν μπορεί ποτέ να είναι λάθος.
Μπορεί να είναι είτε επιτυχία είτε οδηγός προς την επιτυχία. Γιατί αυτό που πηγάζει από μέσα μας, αναλλοίωτο και ανεπηρέαστο από αρνητικές σκέψεις και εξωτερικές συνθήκες, γνωρίζουμε πως είναι το σωστό. Ακόμα κι αν δεν «πιάσει», κάτι νέο και ωφέλιμο θα προκύψει, αρκεί να πράξεις και να εργαστείς πάνω στην ιδέα σου.
Η διαφορά ανάμεσα στους επιτυχημένους και τους μη επιτυχημένους είναι ότι οι πρώτοι δεν αποθαρρύνονται και δε σταματούν να εκτελούν τις ιδέες τους, ξανά και ξανά.
Η ιδέα σου μπορεί να καταλάβει όση έκταση της δώσει η Φαντασία σου.
Γι’ αυτό πλάσ’ την, καλλιέργησέ την, κατέγραψέ την, επέκτεινέ την, εμπλούτισέ την!
Για να μην μείνει μια ιδέα σου ανεκμετάλλευτη και ο χρόνος την αφανίσει, θα πρέπει να φροντίσεις να μην την αφήσεις να παραμείνει ιδέα!
Δώσε της μορφή. Κάνε την πράξη, κάνε την σημείωση, κάνε την post it! Κάνε την μελέτη, σχεδιάγραμμα, πλάνο ή ανάλυση. Δώσε της με κάποιο τρόπο «πνοή». Φέρε στον πραγματικό κόσμο την ιδέα που γεννήθηκε μέσα σου και σταδιακά άρχισε να την επεξεργάζεσαι.
Έχεις ποτέ αναρωτηθεί μέχρι που μπορεί να φτάσεις; Που μπορεί να φτάσει η ιδέα σου;
Αν το σκέφτεσαι για μήνες, κάν’ το… Αν το σκέφτεσαι μέρα – νύχτα, κάν’ το… Αν το σκέφτεσαι στη δουλειά, στην οδήγηση, στη βόλτα, κάν’ το…
Δεν έχω βρει ομορφότερα λόγια να σε ωθήσουν να κάνεις αυτό που επιθυμείς, να εργαστείς πάνω στην ιδέα σου και να στοχεύσεις υψηλότερα, από αυτά που αναφέρει ο πρωταγωνιστής της ταινίας Interstellar:
«Από πάντα, μας έχει καθορίσει η δυνατότητα να υπερνικήσουμε το αδύνατο. Και υπολογίζουμε πραγματικά αυτές τις στιγμές. Αυτές τις στιγμές που τολμούμε να στοχεύσουμε υψηλότερα, να σπάσουμε τα εμπόδια, να φτάσουμε στ’ αστέρια, να κάνουμε το άγνωστο γνωστό. Θεωρούμε αυτές τις στιγμές ως τα πιο περήφανα επιτεύγματά μας. Αλλά, τα χάσαμε όλα αυτά. Ή ίσως μόλις ξεχάσαμε ότι είμαστε ακόμα πρωτοπόροι. Κι ότι μόλις αρχίσαμε. Και ότι τα μεγαλύτερα επιτεύγματά μας δεν μπορούν να είναι πίσω μας, επειδή το πεπρωμένο μας βρίσκεται μπροστά μας».
Κανείς δεν ήρθε στον κόσμο για να κάνει αυτό που σκέφτηκες εσύ…
Με τον τρόπο που το σκέφτηκες εσύ…
Κάν’ το…
Ενισχυτικά άρθρα:
Πεποιθήσεις – Απελευθερώσου από τους περιορισμούς
Φόβος: Μήπως σε κρατάει «μικρό»;