Έχεις δώσει ποτέ σημασία σε αυτά που λες ότι φοβάσαι;
Ένα από τα πιο σπουδαία πράγματα που πρέπει να κάνεις είναι να προσέξεις την εσωτερική σου ομιλία. Αυτά που λες στον εαυτό σου.
Και να πειθαρχήσεις τον τρόπο σκέψης σου, διότι αν δεν το κάνεις, το μυαλό σου θα ξεκινήσει ένα ταξίδι αμφιβολίας και ανασφάλειας με πολλές προεκτάσεις. Μπορεί από το να σε παγιδέψει στην αδράνεια, μέχρι και να σε οδηγήσει στην κατάθλιψη.
Οφείλουμε να γίνουμε οι προστάτες του εαυτού μας και του πνευματικού μας κόσμου. Να προσέχουμε τι λέμε εμείς στον εαυτό μας και τι πιστεύουμε για αυτόν.
Είσαι ο προσωπικός εμψυχωτής του εαυτού σου, αυτός που θα του δίνει ώθηση να πάει μπροστά. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνεις την ενέργεια που έχεις για σένα και αυτό διαισθάνονται και οι υπόλοιποι γύρω σου.
Αν περάσεις τη ζωή σου παγιδευμένος στο φόβο, αυτοί που είναι γύρω σου θα το αισθανθούν άμεσα. Προσπαθώντας να είσαι άφαντος, να μην ενοχλήσεις κάποιον ή κάτι, να μην αναταράξεις μια κατάσταση που σε ενοχλεί, θα περάσεις μια ζωή μέσα στο «βάλτο» της ατολμίας.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που επιλέγουν να είναι τόσο μικρό το επίπεδο συνεισφοράς και ενέργειάς τους στην κοινωνία ή το σύμπαν που όταν αποχωρήσουν από τη ζωή μας, δεν γνωρίζεις καν ότι έφυγαν! Η απουσία τους απλά δεν κάνει αίσθηση.
Αντιθέτως, υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν να είναι παρόντες στη ζωή τους, αλλά και στις ζωές των άλλων. Είναι άτομα που λόγω της συνεισφοράς τους, της προσπάθειάς τους, της αφοσίωσης τους, του χρόνου και της ενέργειάς που αφιερώνουν, προκαλούν αντίκτυπο – εντύπωση – αίσθηση – απήχηση – στήριγμα που όταν αποχωρήσουν από δίπλα μας, η παρουσία τους πραγματικά λείπει.
Τέτοια άτομα βρίσκονται παντού γύρω μας· στην οικογένεια, στην εργασία, στις φιλίες, στις σχέσεις, σε μια ομάδα, σε μια σχολή.
Αλήθεια, παρατήρησες ποτέ τα επίπεδα του φόβου τους;
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν αποφασίσει να ζήσουν τη ζωή σε διαφορετικό επίπεδο. Στο δικό τους επίπεδο. Έχουν «θάψει» τους φόβους τους σε ένα κουτί, για να μην χρειαστεί να τους πάρουν μαζί τους, όταν έρθει η ώρα για το δικό τους «κουτί».
Ό,τι κάνει κάποιος για τον εαυτό του, το παίρνει μαζί του · ό,τι κάνει κάποιος για τους άλλους, αυτό μένει πίσω.
Επομένως, όταν σκέφτεσαι το μέλλον, αναλογίσου αυτές τις ερωτήσεις: Τι είναι αυτό που θέλω να αφήσω πίσω; Ποια θα είναι η συνεισφορά μου στη ζωή; Ποια διαφορά θέλω να κάνω στη ζωή; Τι είναι αυτό που θέλω να κάνω στο μέλλον μου που θα ωφελήσει τόσο εμένα όσο και την οικογένειά μου, τον κύκλο μου, την κοινωνία; Ποιες είναι οι επιλογές μου; Ποια ρίσκα θα χρειαστεί να πάρω; Ποιους φόβους θα πρέπει να αψηφήσω;
Και το κυριότερο απ’ όλα…
Θα ζήσεις τα όνειρά σου ή θα ζήσεις τους φόβους σου;
Αποφάσισε ότι θα κοιτάς το μέλλον σου με αισιοδοξία, δίχως να αφήνεις τους φόβους σου να σε κρατούν«μικρό», καθηλωμένο στην απραξία και φυλακισμένο σ’ ένα αόρατο κελί αδυναμίας που έχεις ο ίδιος πλάσει για τον εαυτό σου.
Πάρε ερεθίσματα από τη ζωή για να ζήσεις το όνειρό σου.
Οι περισσότεροι άνθρωποι παίρνουν λάθος ερεθίσματα από τη μέχρι τώρα εμπειρία τους στη ζωή και σταματούν να κυνηγούν αυτά που θέλουν. Δημιουργούν νέους φόβους καθημερινά που δεν τους επιτρέπουν να αναπτυχθούν ως άτομα.
Γεννηθήκαμε με δύο φόβους: το φόβο των δυνατών ήχων και το φόβο της πτώσης. Όλοι οι υπόλοιποι φόβοι είναι επίκτητοι. Είναι φόβοι που μας έμαθαν και φόβοι που επινοήσαμε. Καλλιεργήθηκαν στο μυαλό μας και ενσωματώθηκαν στην προσωπικότητά μας.
Τι φοβάσαι;
Αυτό που φοβάσαι δεν υπάρχει. Δεν το βλέπει κανείς. Ούτε εσύ που το σκέφτεσαι.
Είσαι δυνατότερος από την κάθε σκέψη σου, γιατί εσύ τη δημιούργησες.
Οπότε, καθώς επανεξετάζεις το μέλλον σου αναγνωρίζοντας ότι ο φόβος είναι μόνο στο μυαλό σου και καταπολεμάται, κατάλαβε ότι τα όνειρά σου, το πάθος σου, οι στόχοι σου και αυτά που θες να πετύχεις στη ζωή είναι δυνατότερα από μια σκέψη φόβου.
Και αφού αρχίζεις να αισθάνεσαι ότι κάτι αλλάζει, ότι αξίζεις να σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο, θα αντιληφθείς ότι τα όνειρα και το πάθος σου είναι τόσο δυνατά που κανένας φόβος δεν μπορεί να τα νικήσει.
Επίλεξε να νιώσεις τη δύναμη των ονείρων σου…
Άφησέ την να εξαπλωθεί στο μυαλό σου…
Και αποχαιρέτησε τους φόβους μια για πάντα…