Προσπαθείς να κατανοήσεις τον εαυτό σου, τις συμπεριφορές και τις αντιδράσεις σου; Νιώθεις τα συναισθήματα σου να εξωτερικεύονται ανεξέλεγκτα; Σαμποτάρεις την επιτυχία και την εσωτερική ηρεμία σου;
Τότε, ήρθε η ώρα να γνωρίσεις τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στο μυαλό σου.
Όσο ακόμα βρισκόμαστε εντός της μήτρας, αναπτύσσονται μέσα μας και ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον δύο διαφορετικοί εγκέφαλοι: ο μετωπιαίος (λογικός) και ο μεταιχμιακός (συναισθηματικός), οι οποίοι οδηγούν σε δύο διαφορετικούς τρόπους σκέψης και αντίδρασης. Όσο μεγαλώνουμε αρχίζουμε να συμπεριφερόμαστε και με τους δύο τρόπους, οπότε γίνονται περισσότερο αισθητές οι μεταξύ τους διαφορές.
Ο συναισθηματικός εγκέφαλος (ζωώδης τρόπος σκέψης) μας βοηθάει να επιβιώσουμε, ενώ ο λογικός εγκέφαλος (ανθρώπινος τρόπος σκέψης) μας ωθεί να ακμάσουμε και να εξελιχθούμε.
Αυτό σημαίνει ότι ο ζωώδης τρόπος σκέψης στηρίζεται στο συναίσθημα. Όταν ένας άνθρωπος συμπεριφέρεται βάσει του ζωώδους τρόπου σκέψης, τότε εκφράζει βιαστικά συμπεράσματα κα απόψεις, είναι απόλυτος, πολλές φορές παράλογος και καταστροφικός. Η πρώτη αντίδρασή του είναι η συναισθηματική έκρηξη, ενώ αποτελεί τον κυριότερο λόγο που κάποιος αισθάνεται ανασφαλής.
Από την άλλη πλευρά, ο ανθρώπινος τρόπος σκέψης στηρίζεται στη λογική. Εξετάζει τα γεγονότα και αναζητά την αλήθεια για να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα, επομένως έχει αναπτυγμένη και την κριτική ικανότητα. Είναι ισορροπημένος και διαλλακτικός, ενώ παραμένει κατά κύριο λόγο ήρεμος και ψύχραιμος.
Είναι σπουδαίο να κατανοήσουμε ότι αυτοί οι δύο εγκέφαλοι συνυπάρχουν μέσα μας. Όταν έχουμε συναισθήματα, σκέψεις και συμπεριφορές που δεν θέλουμε, τότε ο ανθρώπινος τρόπος σκέψης έχει νικηθεί από τον ζωώδη. Αντιθέτως, όταν σε ένα γεγονός πάρουμε χρόνο για να σκεφτούμε και να το αξιολογήσουμε ήρεμα, ώστε να βρούμε την καλύτερη δυνατή λύση, τότε η λογική δεν έχει αφήσει το συναίσθημα να τη συνεπάρει.
Ο ζωώδης τρόπος σκέψης δεν είναι από μόνος του καλός ή κακός. Απλώς, είναι. Απλώς, υπάρχει. Και αφού υπάρχει μας προσφέρεται ως επιλογή.
Εμείς αποφασίζουμε κάθε στιγμή πως θα ενεργήσουμε βάσει της λογικής μας. Μπορούμε πολύ εύκολα να θυμώσουμε, να ξεσπάσουμε, να φωνάξουμε, να εκραγούμε. Όλα αυτά είναι απότοκα του ζωώδους τρόπου σκέψης. Ωστόσο, εμείς είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι για τη χαλιναγώγηση των παρορμήσεων και των ενστίκτων μας, αλλά και την αναζήτηση τρόπων αντίδρασης που στηρίζονται στη λογική μας.
Αυτό, άλλωστε, ονομάζεται αυτοκυριαρχία∙ ο έλεγχος που ασκούμε στις αντιδράσεις και τα συναισθήματά μας.
Γιατί, όπως έχουν πει οι αρχαίοι Ρωμαίοι αρκετά χρόνια πριν, «Vincit, qui se vincit», δηλαδή, κυριαρχεί όποιος κυριαρχεί στον εαυτό του.
Και για να κυριαρχήσεις στον εαυτό σου, θα πρέπει να μάθεις να κυριαρχείς στα συναισθήματά σου.
Με δύο τρόπους κυριαρχούμε στα συναισθήματά μας, όταν αυτά εκρήγνυνται: είτε στρέφεις την προσοχή σου σε κάτι άλλο, για παράδειγμα σε μια εργασία είτε τα εξωτερικεύουμε τα συναισθήματά μας σε κάποιον φίλο, κάποιον που είναι πρόθυμος να μας ακούσει, ώστε να ξεσπάσουμε και να ηρεμήσουμε.
Θυμήσου, ότι δεν είσαι τα συναισθήματά σου, αλλά είσαι οι αποφάσεις σου. Τα συναισθήματα βρίσκονται μέσα μας ως παραδείγματα για το πώς να ενεργήσουμε. Είναι μια πρόταση που εμείς επιλέγουμε, αν θα την αποδεχτούμε.
Κάνε τη σωστή επιλογή.
- Εμπνευσμένο από το βιβλίο «Το Παράδοξο του Χιμπατζή» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Ενισχυτικά Άρθρα:
Πως οι Αποφάσεις διαμορφώνουν τη ζωή μας κατά τον Steve Jobs;