Η φράση ανήκει στον Jim Carrey και είναι απόλυτα στοχευμένη.
Έτυχε ποτέ ν’ αποδεχτείς κάτι μόνο και μόνο, επειδή έπρεπε;
Να είπες «ναι» αντί για «όχι» ή να μην εξέφρασες την άποψή σου για να ταιριάξεις με τους υπόλοιπους; Να διάλεξες το ένα κι όχι το άλλο, για να μην σε παρεξηγήσει το σύνολο; Να μην διατύπωσες τις επιθυμίες σου από το φόβο μήπως απορριφθούν;
Όλοι έχουμε νιώσει την ανάγκη για «αποδοχή».
Ειδικότερα, σε πιο μικρές ηλικίες υπάρχει έντονα η ανάγκη να βρίσκεται κάποιος σε μια ομάδα, σ’ ένα γκρουπ, σ ένα σύλλογο, ως ένα μέλος που το αποδέχονται. Αλλά και σε μεγαλύτερες ηλικίες, οι άνθρωποι δε σταματούν να αναζητούν την αποδοχή στην οικογένεια, σε μια σχέση, σε μια δουλειά, σε μια φιλία.
Πράγματι, είναι στιγμές που ψάχνουμε την ασφάλεια στη ζωή μας. Όμως, πολλές φορές δεν την αναζητούμε εκεί που πρέπει, αλλά εκεί που έχουμε συνηθίσει να ψάχνουμε.
Αναζητούμε την αποδοχή μέσα από εξωτερικές καταστάσεις, εξωτερικά γεγονότα, εξωτερικές εκτιμήσεις άλλων και θεωρούμε εσφαλμένα ότι η επιβεβαίωση που θα λάβουμε από το κοινωνικό σύνολο καθορίζει την αξία μας.
Την αξία μας την καθορίζουμε εμείς με όσα πιστεύουμε για τον εαυτό μας. Μ’ αυτά που εμείς εκτιμούμε και όχι μ’ αυτά που αποδέχεται ο κόσμος.
Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από ένα αίσθημα προσωπικής ανεπάρκειας που τους δημιουργεί την ανάγκη για αποδοχή. Χρησιμοποιούν τον κύκλο τους ως «καθρέφτη» της προσωπικής τους αξίας και να αναμένουν από τους άλλους να τους πουν αν είναι έξυπνοι, όμορφοι, καλοί, ικανοί, αποδεκτοί, συμπαθητικοί.
Αυτό δείχνει ότι μερικά σημεία της προσωπικότητάς τους, όπως η αυτοπεποίθηση, ο αυτοσεβασμός, η αυτοεκτίμηση, η αντίληψη «ότι είμαστε όλοι διαφορετικές προσωπικότητες», δεν έχουν αναπτυχθεί σωστά. Υπάρχει μια αίσθηση έλλειψης κι υποτίμησης ως προς τον πλήρη εαυτό τους και αναζητούν τρόπο να «ανεβάσουν» τους εαυτούς στα δικά τους «μάτια», μέσα από το «πέπλο ασφάλειας» που προσφέρει μια ομάδα.
Το χειρότερο με την τάση για αποδοχή και την εμμονή για επιβεβαίωση είναι ότι κάνει το άτομο παθητικό.
Το κρατά, διαρκώς, απασχολημένο σε μια προσπάθεια να αποδείξει πράγματα σε άλλους για να ενταχθεί σ’ ένα σύνολο. Σε μια προσπάθεια να γίνει «αρεστό».
Ωστόσο, ενεργώντας με ένα τέτοιο μοτίβο συμπεριφοράς, το άτομο υπονομεύει τον πραγματικό εαυτό του και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καταπίεση.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι τι προσδοκίες έχει κάποιος με αυτή τη συμπεριφορά;
Θες να γίνεις αρεστός ή να γίνεις καλύτερος;
Είναι δύο απόλυτα διαφορετικοί δρόμοι. Όποιος προσπαθεί συνεχώς να γίνει καλύτερος, δε θα μπορέσει να γίνει σε όλους αρεστός. Από την άλλη πλευρά, αυτός που θέλει να γίνει αρεστός, δε θα μπορέσει ποτέ να γίνει καλύτερος.
«Η ανάγκη σου για αποδοχή θα σε κάνει αόρατο σε αυτόν τον κόσμο.»
Jim Carrey
Πόσο πολλοί άνθρωποι παραμένουν στην αφάνεια, διότι φοβούνται να εκφράσουν αυτό που θέλουν ή νιώθουν άβολα, ανέτοιμοι ή «λίγοι» για να το κυνηγήσουν;
Κι όμως, η στιγμή που κάποιος αποφασίζει να «βγει» από την αφάνεια μπορεί ν αποτελέσει τη δυνατότερη στιγμή της ζωής του!
«Βγαίνω» από την αφάνεια, σημαίνει αποφασίζω, σημαίνει ενεργώ, σημαίνει με γνωρίζω, σημαίνει εκφράζομαι όπως ακριβώς θέλω, δίχως φίλτρα, σημαίνει κάνω όνειρα και τα κυνηγώ, σημαίνει με παίρνω στα σοβαρά, σημαίνει αναγνωρίζω τι θέλω, σημαίνει υποστηρίζω την άποψή μου, σημαίνει διεκδικώ το καλύτερο μέλλον μου, σημαίνει ξεχωρίζω που αφιερώνω χρόνο, σημαίνει αφοσιώνομαι στη δουλειά μου, σημαίνει αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, σημαίνει δίνω τον καλύτερο εαυτό μου με ό,τι καταπιάνομαι, σημαίνει στηρίζω ή δημιουργώ την οικογένειά μου, σημαίνει αναζητώ λύσεις και όχι προβλήματα, σημαίνει κάνω το βήμα, σημαίνει επιχειρώ, σημαίνει ηγούμαι της ζωής μου, σημαίνει …
αντιλαμβάνομαι πως η αξία μου καθορίζεται από αυτό που εγώ πιστεύω για τον εαυτό μου.
Δεν υπάρχει σπουδαιότερη στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου από αυτή που αποφασίζει να «εμφανιστεί» στη ζωή με τον τρόπο που θέλει, χωρίς να αγχώνεται για την αποδοχή, την επιβεβαίωση ή το τι θα πει ο κόσμος. Να ζήσει τη ζωή στα δικά του «μέτρα».
Τι κάνεις για να «βγεις» από την αφάνεια;
Πρώτα, το αποφασίζεις. «Τραβάς» μια γραμμή στον τρόπο που λειτουργούσες μέχρι τώρα και πλέον ορίζεις με νέα δεδομένα τις κινήσεις σου. Επιλέγεις να είσαι ο εαυτός σου, με τα θετικά και τα αρνητικά σου, αναλαμβάνοντας την πλήρη ευθύνη της στάσης σου.
Αποφασίζεις να γίνεις ο καπετάνιος του δικού σου πλοίου, με τρόπο που το πηδάλιο και ο προορισμός να βρίσκονται στον απόλυτο έλεγχό σου. Όπως λέει και ο Jim Carrey «ρίσκαρε να σε δει ο κόσμος σε όλο σου το μεγαλείο».
Έπειτα, ενδυνάμωσε τον εαυτό σου. Για να ενδυναμώσεις τον εαυτό σου, θα πρέπει συνειδητά να έχεις αποφασίσει να το κάνεις. Ενδυνάμωση του εαυτού σου σημαίνει εκπαίδευση.
Η δύναμη του εαυτού σου δεν σου χαρίζεται· την αποκτάς.
Από τη στιγμή που θα θελήσεις κάτι, θα πρέπει να γίνεις δυνατός για να το αποκτήσεις. Και το πώς θα το αποκτήσεις είναι θέμα εκπαίδευσης.
Η εκπαίδευση δεν είναι να ξεφυλλίζεις βιβλία για να δώσεις εξετάσεις, αλλά για να αποκτήσεις γνώσεις που θα σου χρησιμεύσουν, γνώσεις με τις οποίες μπορείς να προσφέρεις κάτι στον εαυτό σου και την κοινωνία, γνώσεις που θα σου επιτρέψουν να «στηρίζεσαι» στα πόδια σου και να δημιουργήσεις έναν ακλόνητο εαυτό που θα είναι ικανός να καταφέρει τα πάντα.
Τότε είναι που «χτίζεις» έναν παντοδύναμο εαυτό· έναν εαυτό που δεν μπορεί να νικηθεί· έναν εαυτό που δεν κάνει πίσω· έναν εαυτό που δεν έχει ανάγκη καμία επιβεβαίωση.
«Οι ισχυροί άνθρωποι δεν θ’ αποφασίσουν να εκπαιδεύσουν τους ανθρώπους που καταπιέζουν, διότι άπαξ εκπαιδευτείς πραγματικά, δε θα ψάξεις για δύναμη. Θα την αποκτήσεις.»
John Henrik Clarke
Και τέλος, θα πρέπει, όσα αποφάσισες και σε όσα έγινες δυνατότερος, να τα εφαρμόσεις στην πραγματική ζωή. Μόνο μια πράξη τη μέρα αρκεί, για να δεις τη διαφορά.
Προσπάθησε να κάνεις κάτι σήμερα, το οποίο χθες δεν θα έκανες, γιατί μπορεί να ντρεπόσουν, μπορεί να ένιωθες άσχημα, μπορεί να είχες δεύτερες σκέψεις, μπορεί να ένιωθες αδύναμος.
Όμως, ξεπέρασε τα όρια σου και καν’ το.
Αν κάνεις κάτι διαφορετικό από αυτά που έκανες, αν επιδείξεις θάρρος, τόλμη και δύναμη εκεί που δείλιαζες ή αγχωνόσουν, στο τέλος της ημέρα θα έχεις βγει κερδισμένος.
Θα έχεις γίνει καλύτερος σε σχέση με τον χθεσινό εαυτό σου και αυτό είναι που έχει πραγματική αξία για σένα.
Η εμμονή σου για επιβεβαίωση σε οδηγεί στην αφάνεια…
Και μένοντας στο «βυθό» της αφάνειας στερείσαι
ΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ
που μόνο η ανάδυση στην επιφάνεια θα σου επιτρέψει
Ν’ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙΣ…
Ενισχυτικά άρθρα: